Artık kendimi tanıyamıyorum..
Ev yine her zaman ki gibi ama hep gözüme dağınık geliyor.Bulaşık makinesinin içinde ki yıkanmış bulaşıkları çıkarmaya hiç ama hiç niyetim yok.İçerideki dürülmeyi bekleyen çamaşırlarım biraz daha dursunlar.Gerçekten onlarla uğraşacak gücüm yok.Sanki kanım çekiliyor.
Bu günler de herşey o kadar çabuk sinirimi bozuyor ki hatta geceleri mışıl mışıl uyumam gereken yerde yataklara sığamayıp evin içinde turluyorum.
Ah be yavrum verdiğin enerjiye seviniyordum peki bu çaldığın enerji ne olacak.Ben sana nasıl verimli olayım bu şekilde.Bütün gücümü alıyorsun sağlıklı beslenemiyorum ki.Sopa yemiş gibiyim.Hep yatsam olur modundayım.Ben bu kadar hamileliği takmaz hayatımdaki şeyleri hamilelik uğruna kısıtlamaz ken sen kalkıp hayatımı elinle anında çeviriverdin ya bebeğim.Sana hayran kaldım doğrusu.
Ama dikkat edelim böyle devam edersek çevremizde insan bırakmayacağız ...
0 yorum:
Yorum Gönder